Mój pierwszy kurs

Od 18 stycznia br. nie mogę już pisać ani mówić, że nie byłam na  żadnym szyciowym kursie. W wyniku splotu różnych szczęśliwych okoliczności, podjęcia kilku pomniejszych decyzji w odpowiednim czasie, zapisałam się na kurs prowadzony przez Bożenę Wojtaszek w Szkole Patchworku.

Ale po kolei.

Przez początkowy czas swojej przygody z patchworkiem koncentrowałam się na formach użytkowych, narzutach, poduszkach ewentualnie torbach i kosmetyczkach – żeby to było „po coś”, żeby było „użyteczne”. Ale tak czuję, że coś więcej mi w duszy gra. Potrzebowałam impulsu, żeby zacząć robić rzeczy, na które „tylko” się patrzy:)  I miałam to szczęście spotkać na swojej drodze osoby, które mnie zainspirowały do dalszych działań w tym kierunku.

Jedną z tych osób była Bożena Wojtaszek, która za pośrednictwem swojego bloga The Textile Cuisine już od jakiegoś czasu odkrywała przede mną świat art quiltu. I okazało się, że jest możliwość uczestniczenia zajęciach prowadzonych przez Bożenę w warszawskiej Szkole Patchworku. To była jedna z najszybciej podjętych przeze mnie decyzji:)

Na zajęciach szyłyśmy domki. Moje wyglądają tak:

Uszyłam dwa, bo początkowo objawiła się moja niepokorna natura, nie posłuchałam do końca nauczycielki, i żeby uszyć domek sposobem przedstawionym na kursie, musiałam zacząć od początku. Tak więc na pierwszym  w kolejności  zdjęciu jest „prawidłowy” domek, a drugi to moja wariacja na temat:) Nie chciałam żeby moje nieposłuszeństwo zostało udokumentowane na zdjęciach, dlatego nie przyczepiłam go do tablicy na koniec zajęć  - chociaż przecież wszyscy obecni i tak wiedzieli, że wydziergałam dwa:) Skutkiem tego, mój drugi, a właściwie pierwszy domek nie pojawia się na zdjęciach w relacji z kursu na blogu Szkoły Patchworku – o TUTAJ, ani u Bożeny Wojtaszek – o TUTAJ. Tam też możecie zobaczyć domki uszyte przez pozostałe kursantki, które przy okazji bardzo serdecznie pozdrawiam (kursantki oczywiście, a nie domki:)A właściwie domki też pozdrawiam, a zwłaszcza mieszkające w nich koty).

Namieszałam, prawda:)

Ale  domki to jedno, a wrażenia to drugie. Nie można ich uwiecznić na fotografii, więc przez chwilę nie będzie obrazków.

Podczas kursu nie tylko samo szycie się odbywało. Były opowieści o szyciu, o życiu, o sztuce, o różnych różnościach. Naoglądałam się prac Bożeny, patrzyłam i patrzyłam. I słuchałam. I swoje „Morze” pokazałam, chociaż długo się zbierałam na odwagę….:)

Niezapomniane spotkanie, duuużo mi dało, naładowało pozytywną energią i zainspirowało na przyszłość. I chociaż tak się układa, że czasu na szycie mam coraz mniej, to sprawia mi coraz więcej radości i satysfakcji, i dobrze, bo jak mówią nie ilość ale jakość:) I za to dziękuję:)

Ale to wszystko nie było by możliwe, gdyby nie warszawska Szkoła Patchworku. Wspaniałe miejsce i azyl dla „materialistek”. Jeśli nikt nie rozumie Twojego zamiłowania do tkanin, musisz, po prostu musisz odwiedzić to miejsce i spotkać się z dobrym duchem Szkoły, czyli z Anną Sławińską. Tutaj kawałki tkanin to początek niezapomnianej i niekończącej się przygody z patchworkiem, który ma wiele twarzy, pozwala na ciągłe odkrywanie nowych technik, uczy, bawi i ogrzewa:)

A na zdjęciu poniżej Anna Sławińska w naszyjniku z domkami autorstwa Bożeny Wojtaszek. Zrobiłam to zdjęcie podczas kursu, i wydaje mi się, że dobrze oddaje atmosferę panującą w szkole – jest i profesjonalny warsztat pracy (na zdjęciu załapała się mata do cięcia, a poza kadrem wszystko czego potrzeba do szycia), są rozmowy przy kawie (tu termiczny kubek jednej z kursantek, a poza kadrem słodkości, napoje ciepłe i zimne), tkaniny gotowe na to, aby stać się częścią patchworkowych miękkości i jest Ania, pełna entuzjazmu, miłości do tkanin i patchworku*.

*W tym opisie starałam się być bardzo obiektywna. Ale przyznam,  że będąc osobą:

• widzącą w wielu najzwyklejszych rzeczach pomysł na quilt;
• której bardzo podobają się prace Anny Sławińskiej
• która jest wprost zauroczona pracami Bożeny Wojtaszek
• która jest „materialistką” (czyli uzależnioną od tkanin)

mogę śmiało powiedzieć, że mój obiektywizm w opisywanych zdarzeniach może być nieco subiektywny:)